Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»
2024-05-02@21:07:15 GMT

کودکان را برای مدرسه رفتن آماده کنید

تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۵۱۹۱۹

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما،با نزدیک شدن ماه مهر، ماه بازگشایی مدارس، دانش آموزان و والدین آن‌ها در تب و تاب آماده شدن برای رفتن به مدرسه هستند. والدین بهتر است قبل از شروع مدرسه به منظور ارتقای کیفیت شرایط دانش آموزان برای داشتن جسمی و روحی سالم‌تر و شاداب‌تر با رعایت برخی نکاتی که در این بخش از خانواده پلاس نمناک آورده ایم، آن‌ها را آماده ورود به مدرسه نمایند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  خواب کودک را منظم کنید در تابستان اغلب کودکان صبح زود بیدار نمی‌شوند به همین خاطر زمان بازگشایی مدارس با مشکلات خواب روبرو خواهند شد. والدین چند هفته‌ی آخر تابستان کودکان را هر روز یک ساعت زودتر بیدار کنند تا به تدریج کودک به بیدار شدن در صبح زود عادت کند. همچنین شب‌ها نیز باید زودتر بخوابید و تا دیر وقت بیدار نباشید. باید بدانید به هم ریختن وقت خواب و نامنظم شدن آن اولین تاثیرات را بر روی حافظه، تمرکز و یادگیری دانش آموز گذاشته و موجب اضطراب و استرس او می‌شود.   تنظیم خواب کودک   مطالب را یادآوری کنید بچه‌ها در تابستان به دلیل بازی، کلاس‌های تفریحی، استراحت و گردش از درس و مدرسه فاصله می‌گیرند و مطالب درسی را فراموش می‌کنند. به آن‌ها وقت دهید و کمی با آن‌ها درس‌ها را مرور کنید. ماه اول بازگشایی مدارس مطالب فراموش شده‌ی تابستان دوباره مرور خواهند شد.   کیف و یا کوله پشتی مناسب انتخاب کنید انتخاب کیف و کوله پشتی برای دانش آموزان اهمیت زیادی دارد. کیف‌های تک بند به خصوص وقتی سنگین هستند، سبب آسیب به ستون فقرات می‏شوند پس دانش آموزان، باید از کوله پشتی استفاده کرده و هر دو بند آن را روی شانه بیندازند. کوله باید خیلی آویزان نباشد و طول آن نباید بیش‌تر از دوسوم ناحیه انتهای گردن تا ستون فقرات خاجی باشد. کوله باید کم‌تر از ۱۵ تا ۲۰ درصد وزن دانش آموز باشد و جنس محکمی داشته و به‏راحتی، قابل شست وشو باشند. بند‌های کیف باید از جنس ابر و یا پنبه باشد و چیز‌های سنگین درقسمت پایین کوله و پشتش قرار بگیرد.   کفش و کتانی مناسب انتخاب کنید والدین باید در خرید کفش مدرسه دقت کنند. خرید کتونی و کفش بزرگ باعث می‌شود پا، داخل کفش، ثبات نداشته باشد و عضلات اضافه تری در اندام تحتانی سعی کنند پا را در کفش نگه دارند پس کفش، باید کاملا اندازه پا باشد. کفی کفش، تخت نباشد و حدود سه سانتی متر پاشنه داشته باشد و در طول روز و پیاده روی فراوان در مدرسه، پا‌ها را آزرده نکند. کفی کفش باید قابلیت ارتجاعی مناسبی داشته و قوس داخلی کفش طوری باشد که قوس داخلی پا را بپوشاند.   در انتخاب لوازم التحریر دقت کنید   برای خرید لوازم التحریر دقت کنید. بهتر است که جامدادی‌ای که خریداری می‌کنید، کوچک و قابل حمل باشد. مداد‌های ساده برای دانش آموزان ابتدایی نسبت به مداد‌های نوکی و کاغذی دارای الویت بالاتری هستند. چرا که راحت‌تر تراشیده می‌شوند و کاربری آن راحت‌تر است. در خرید تراش، بهترین انتخاب برای جنس آن پلاستیکی است. جنس پاکن نیز نه باید آنقدر سفت باشد که نوشته را به زحمت پاک کند و نه آنقدر نرم که سریع بشکند و با هر بار پاک کردن تکه تکه شود. در انتخاب دفتر نیز باید برای هر درس دفتری با تعداد برگه‌های مناسب برای همان درس انتخاب کرد.   برای بعد از مدرسه برنامه‌ای تعیین کنید بعد از مدرسه برنامه‌ای بر اساس علایق کودک تنظیم کنید و زمانی را به انجام تکالیف او اختصاص دهید. با تبدیل کردن انجام تکالیف مدرسه بـه بخشی از روال روزمره‌ی کودک، از نزاع‌های روزانه بدلیل انجام ندادن تکالیف، پیش گیری کنید. بهتر است در خانه مکانی را برای مطالعه‌ی درس‌ها تعیین کنید تا دانش آموز بدون مزاحمت دیگران تکالیف خود را انجام دهد.   در جلسات معارفه شرکت کنید اگر مدرسه قبل از شروع سال تحصیلی جلساتی را برای آشنایی و راهنمایی برگزار نمود، در این جلسه شرکت کنید تا با افراد مهم در مدرسه مانند معلمان کودک تان، مشاوران مدرسه، مدیر مدرسه و ... آشنا شوید. همچنین برای یافتن بهبود و یا افت تحصیلی فرزندتان حتما با معلمش صحبت کنید.   بیشتر بخوانید:داشتن فرزند صالح درخواست پیامبران از خداوند   برخی نکات را به کودک خود بیاموزید به فرزندتان توضیح بدهید کـه مدرسه و خصوصا کلاس درس قوانین خاصی دارد. احترام به معلم و نوع خطاب نمودن او را به فرزندتان بیاموزید. اهمیت پاکیزه بودن و درست لباس پوشیدن را برای فرزندتان توضیح بدهید. درباره‌ی چیز‌هایی کـه نباید بـه مدرسه برده شوند، به او بگویید. اهمیت رعایت نوبت، استفاده‌ی مشترک از وسایل، رعایت نکات ایمنی در حین بازی و دعوت از دیگران برای بازی کردن را برای آن‌ها توضیح بدهید. بـه کودکان تان بیاموزید میان دانش آموزان یک کلاس تفاوت‌های زیادی مانند تفاوت در نژاد، مذهب، رنگ پوست و... وجود خواهد داشت، آن‌ها باید تفاوت‌ها را بپذیرند و به همکلاسی خود احترام بگذارند.   منبع: تبیان

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: تربیت فرزند دانش آموزان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۵۱۹۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم

بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد. 

روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست. 

الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم  بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آن‌ها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند. 

او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست! 

جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!

این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند. 

نمی‌گویم این کار ممنوع است!

وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد. 

شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!

اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود

رضایی در ادامه اضافه کرد:‌ کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی،‌ مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه‌ می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.

وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.

چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟

کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست

رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق‌ کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.

تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟

وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات‌ و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.

این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.

بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنان

می‌خواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم

رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • سخنگوی یونیسف: گورستان‌هایی در غزه دیدم که مملوء از کودک بود
  • اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم کودک معرفی شدند
  • ۵ هزار کودک خیابانی در تهران
  • روایت «ایران» از زندگی در باغچه‌بان
  • علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟
  • ارسال ۹۲ تن دارو به افغانستان
  • شرایط اخذ ویزای دبی برای کودکان
  • باید و نباید‌های تعامل با کودکان چاق
  • برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
  • بهترین و بدترین خاطره معلم کودکان کار